Indonesië

De laatste drie weken van Australië moeten we jullie helaas schuldig blijven, anders wordt dit wel een heel erg lang verhaal. Maar de tien weken die we daar in totaal hebben doorgebracht zijn ons super goed bevallen. Wat is het een vreselijk groot, mooi en divers land met super relaxte mensen. Ook hier komen we zeker nog wel weer eens terug, om dan de westkant te gaan ontdekken.

Op 4 mei landen we rond 01:00 uur 's morgens op de luchthaven van Bali. Met een uiteraard veel te dure taxi laten we ons naar ons hotel in Kuta brengen, hoewel we ons onderweg afvragen waar we in hemelsnaam heen rijden. Daar aangekomen blijkt het aan de bar nog erg gezellig met andere backpackers uit alle windstreken, dus we doen nog even een biertje mee.

De volgende ochtend slapen we enigszins uit, omdat we met het tijdsverschil er ook nog eens bij wel behoorlijk laat in bed lagen. Zodra we de straat oplopen moeten we meteen even behoorlijk omschakelen. Zaten we gisteren nog in het relaxte Cairns in Australië, op dit moment vliegen de scooters en motoren aan alle kanten om je heen, wat een drukte op straat!
We verkennen maar eens een beetje het dorpje en het is wel duidelijk dat het toerisme op Bali hier ooit is begonnen. Je wordt op straat aan alle kanten gevraagd of je een taxi, massage of wat dan ook wilt hebben. Gelukkig is nee gewoon nee en blijven ze niet doorzeuren.
Zowel 's middags als 's avonds genieten we van het heerlijke Indonesische eten, iets waar ik al heel lang naar uit heb gekeken!!!

De twee volgende dagen hebben we lekker aan het strand doorgebracht. Er zijn aan deze kant van het eiland fantastische golven, dus ik huur maar weer eens een surfplank en probeer hetgeen ik in Miami geleerd heb in de praktijk te brengen. Zowaar lukt het één keer om goed overeind te komen en te blijven staan, dat smaakt dan wel naar meer.

Na drie dagen Kuta besluiten we naar het culturele centrum van Bali, Ubud te verkassen. We hebben op Facebook gezien dat Anna hier ook is, dus we spreken af elkaar om 15:00 uur te treffen bij de tourist info. Anna is een Spaanse reizigster die we hebben leren kennen in Bolivia tijdens een drie daagse tour, zijn haar later bij toeval nog eens in Argentinië tegen gekomen en hebben elkaar bewust in Chili opgezocht. Dit laatste is inmiddels al weer ruim vier maanden geleden, dus we kijken er erg naar uit elkaar weer te zien. Op het moment dat wij 's middags het dorp in willen lopen voor de lunch komt Anna ineens de hoek omzetten, dus we besluiten met zijn drieën te gaan lunchen. Het behoeft geen verdere uitleg dat we elkaar na vier maanden reizen heel wat te vertellen hebben.
'S avonds bezoeken we een traditionele Balinese dans die erg mooi is opgevoerd door prachtig aangeklede dansers en danseressen. Alleen begint de muziek zelf ons na een poosje wel behoorlijk op de zenuwen te werken, dus we besluiten om nog maar ergens wat te gaan eten en drinken. We komen uit bij een klein lokaal voedsel stalletje dat voor een appel en een ei een prima maaltijd serveert. We smeden wat plannen voor de komende dagen en besluiten om de volgende dag tickets voor de boot naar Gili Air te kopen, zodat we zaterdag de overtocht kunnen maken. Dit is één van een uit drie kleine eilandjes bestaand groepje voor de kust van Lombok.

Na wat zoeken en de weg vragen komen we uiteindelijk op het juiste pad richting de rijstvelden van Ubud. Heerlijk weg uit het dorp, in de rust, lekker een stuk gelopen tussen de rijstvelden en een prima plekje gevonden voor het ontbijt!
Even verderop worden we door een local gewezen op een pad tussen de rijstvelden dat een vallei in loopt naar een rivier waar verder helemaal niemand is. We besluiten deze afdaling te maken en komen inderdaad op een erg mooi en rustig plekje. Helaas is hier geen wind en moeten we ook weer helemaal terug naar boven, dus uitgeput en zeiknat van het zweet komen we weer uit in de rijstvelden. We besluiten onze tocht maar te staken en lekker te gaan douchen in het hotel.
'S middags komt Anna ons ophalen bij ons hotel voor de lunch en een borrel. Ze deelt mede dat ze helaas pas zondag naar Gili af kan reizen omdat iemand per ongeluk haar gewassen wasgoed heeft meegenomen in plaats van haar eigen en diegene komt pas zaterdag weer terug. Jammer, maar dat soort dingen loop je nu eenmaal tegenaan als je aan het reizen bent.

Zaterdag morgen om 08:00 uur staan we voor het hotel te wachten om opgehaald te worden door een busje. Fijn dat de mensen het hier niet altijd even nauw nemen met de planning en we nemen om 09:00 uur als laatste plaats in de bus. Na een uurtje rijden komen we aan bij de haven en om 11:00 uur vertrekt de boot richting Gili Trawangan om ons vervolgens rond 13:00 uur af te zetten op Gili Air. We hebben direct in de gaten dat dit een paradijs is. Helder blauw water, bootjes in het water, eten en drinken op en aan het strand en vooral, geen motorvoertuigen!!!
Op aanraden van Wilco Schijff gaan we op zoek naar Tangga Bungalow alwaar nog een bungalow voor ons beschikbaar is. Een prachtig nieuw huisje, opgetrokken uit bamboe en met een waaier en klamboe boven het bed. Na wat onderhandelen over de prijs besluiten we hier voor drie nachten te blijven.
We hebben nog niet gegeten dus zoeken een mooi plekje aan het water. Heerlijk hoe je hier kunt eten, drinken en vanuit je luie kussen zo de zee in kan stappen. We doen de rest van de dag dan ook niet veel anders dan dat.

'S nachts rond 03:30 uur wordt onze nachtrust bruut verstoord door een moskee die midden op het eiland staat. Als het gejengel na een uur is afgelopen beginnen de hanen en vervolgens rond achten de bouwvakkers. Shit, daar hadden we even niet 1-2-3 rekening mee gehouden, volgende nacht maar weer even oordoppen in.
Het eiland heeft een doorsnee van zo'n 500 meter en je kunt er in zo'n vijf kwartier omheen lopen. Tijdens deze wandeling valt het op dat er echt overal strandtenten zijn er ook overal nieuwe bungalowtjes uit de grond worden gestampt. Gelukkig doen we dit allemaal 's morgens, want 's middags blijkt het daarvoor veel te warm.
Rond 13:00 uur moeten we Anna vanuit het haventje ophalen, blijkt ze een boot eerder te hebben kunnen nemen, omdat bij haar juist het busje tien minuten te vroeg was. We doen niet veel meer dan een beetje aan het strand hangen en snorkelen. Je hebt hier behoorlijk goed koraal en erg mooie vissen, op slechts enkele meters van het strand. Tegen het eind van de middag lopen we naar de kop van het eiland om hier de zonsondergang te bekijken. Die is hier bijzonder mooi en we balen dat we geen camera's bij ons hebben. Morgen maar weer terug dan... 'S avond brengen we bij kaarslicht (de stroom valt hier nogal eens uit) op onze veranda en in de hangmat door. De dag er na ziet er eigenlijk niet veel anders uit, want ja, erg veel meer dan lekker genieten van het niks doen is hier ook niet.

Na maandag avond wederom afscheid te hebben genomen van Anna vertrekken wij op dinsdag morgen met de boot terug naar Bali waar we Harry en Tonnie (Linda's ouders) zullen treffen. Zij hebben een tien daagse trip op Java achter de rug en brengen de laatste dagen van hun vakantie met ons door in Sanur. Zo 's avonds tegen zessen komen ze aan bij het hotel en het is een erg leuk weerzien na zes maanden en uiteraard hebben elkaar genoeg te vertellen. Ze hebben voor ons een kamer bij hun op het resort geboekt en deze luxe die we normaal niet hebben bevalt ons prima voor een paar dagen!

Na 's morgens uitgebreid te hebben ontbeten zoeken we de strandbedjes maar eens op. Wat een enorm contrast met de drukte van Kuta aan de westkant op nog geen 20 kilometer afstand. Hier is het heerlijk rustig. Omdat hier een rif voor de kust ligt zijn er helaas geen golven, dus de zee is puur om zo nu en dan eens af te koelen.
Voor de middag en de avond vinden we twee prima restaurantjes in het dorp waar we heerlijk hebben gegeten.

Donderdag morgen staan we redelijk bijtijds op omdat we vandaag wat van het eiland willen gaan bekijken. We zitten om 09:00 uur aan het ontbijt, maar eenmaal terug op de kamer begint mijn spijsverteringsstelsel ineens behoorlijk te protesteren, ik wordt helemaal niet lekker en besluit het bed weer in te duiken. Waar het aan ligt? Zeg het maar...
'S middags rond 14:00 uur gaat de rest lunchen en ik besluit mee te gaan, want ik moet tenslotte toch wat eten. Eerst maar eens beginnen met gewoon wat nasi goreng en water. Gelukkig blijkt dit goed uit te pakken en blijft alles redelijk waar het hoort en aan het eind van de middag ben ik alweer een heel eind opgeknapt gelukkig.

We hebben het programma gewoon een dagje opgeschoven en voor omgerekend € 35,- hebben we zes uur lang een Engels sprekende gids met auto tot onze beschikking. In overleg stellen we een soort programma samen. We bezoeken een werkplaats waar authentieke textielschilderingen worden gemaakt, gevolgd door een goud en zilver smederij. Daarna rijden we door naar de rijstterrassen van Ubud, niet te verwarren met de rijstvelden waar we een aantal dagen geleden waren. Vervolgens rijden we door naar het noorden van het eiland waar we bij een prachtig uitzicht op een meer en een vulkaan kunnen lunchen. We bezoeken een koffie- en theebranderij waar we ook luwak koffie kunnen proeven. Dit is de koffie die wordt gemaakt van de uitwerpselen van een schattig soort poesje dat de koffie bonen opeet. Best sterk spul! We eindigen onze rondrit bij de Holy Spring tempel. Een tempelcomplex uit de 17e eeuw. Let goed op de bordjes, want ongestelde vrouwen mogen niet naar binnen...
Een uurtje later als gepland keren we terug bij het hotel, drinken een borrel en gaan voor de laatste keer samen eten, want Harry en Tonnie keren morgen weer huiswaarts.

Na het ontbijt nemen we afscheid van elkaar en wij vertrekken met de taxi richting het busstation van Denpasar. Het waren vier gezellige dagen zo en ook fijn om te horen dat zij het zo naar hun zin hebben gehad in Indonesië.
Eenmaal op het busstation afgezet kopen we enigszins overdonderd een kaartje voor de bus naar Ketapang op Java. Het is voor ons ook allemaal even nieuw hier, maar de bus blijkt, in tegenstelling tot de mooie plaatjes bij de kassa een oud aftands ding te zijn dat vol zit met rokende mensen en kotsende kinderen, wij zijn de enige buitenlanders. Hmm, dit moeten we volgende keer even anders aanpakken, maar goed, dat is weer een leerschool. Na een uurtje of vier afzien komen we aan bij de ferry haven en maken de oversteek. We weten eigenlijk niet zo goed waar deze bus eindigt, maar we weten wel dat er aan de overkant een treinstation is. Na wat overleg op de boot met twee mensen die een beetje Engels spreken besluiten we onze bagage uit de bus te halen en het hier maar voor gezien te houden. Als eerste lopen we naar het treinstation en helaas blijkt het niet mogelijk om morgen met de trein naar Malang te gaan omdat het een lang weekend is en alles is uitverkocht. Probolinggo is wel een optie, maar daar staan we een beetje sceptisch tegen over. Maar ja, aan de andere kant, de plek waar we nu zijn is ook helemaal niks. We besluiten het er maar op te gokken en kopen kaartjes naar Probolinggo. 'S avonds eten we wat bij een klein restaurantje en de Indonesische mevrouw hier is zo blij dat ze Nederlanders in de zaak heeft dat ze spontaan haar nicht in Landgraaf belt en ik krijg de telefoon in mijn hand gedrukt. Volgens mij woont ze daar al haar hele leven, want ze heeft een behoorlijk Limburgs accent.
We hebben ook een bed kunnen bemachtigen, maar dat stelt niet al te veel voor, sterker nog, er hangt een behoorlijke pislucht. Al met al was het weer een enerverende dag, maar ja, dat hebben we wel eens vaker meegemaakt.

Na weer eens een slechte nacht, wederom een moskee en aan een drukke weg, hebben we de trein van 06:30 uur en komen rond 11:00 uur aan in Probolinggo. Het blijkt hier nog niet zo gemakkelijk te zijn om een slaapplaats te vinden, want veel toeristen vind je hier niet. Uiteindelijk weten we ons met een fietstaxi bij een hotel te laten afzetten. Het hotel is ook nog bereid een touragent voor ons te bellen zodat we van hier uit naar Gunung Bromo kunnen, wat ons eigenlijke idee is. Voor een naar onze menig te hoog bedrag (maar voor ons nog relatief goedkoop) boeken we een tour en zullen we om 02:00 uur 's nachts worden opgehaald. Dat hier geen toeristen komen blijkt ook wel uit het feit dat we op straat worden nagekeken en door kinderen worden uitgelachen. Als we van te voren hadden geweten dat het een lang weekend zou zijn, dan waren we nog mooi twee dagen op Bali gebleven.
Ook het vinden van een geschikte plek om te eten blijkt al niet makkelijk, maar uiteindelijk hebben we toch twee verschillende restaurantjes gevonden en die maar een beetje afgewisseld in de twee dagen die we hier zijn.

'S morgens om 02:00 uur worden we opgehaald en worden we eerst met een 2wd en later een 4wd naar een uitkijkpunt langs de Tengger krater gebracht gebracht. Het is nog aardedonker en we hebben geen idee wat ons te wachten staat, behalve dat het behoorlijk mooi moet zijn. Zo rond 05:00 uur neemt de lucht allerlei mooie kleuren aan waarna een tijdje later ook de zon boven komt. Tussen alle bergen om ons heen hangen dikke wolkenvelden die er van boven prachtig uitzien. De Tengger krater met daarin meerdere vulkanen is nu goed zichtbaar van bovenaf en het is net een maanlandschap, prachtig. Vervolgens kunnen we ook nog naar de rand van de Bromo vulkaan klimmen en in de nog actieve krater kijken waar de nodige zwaveldampen uitkomen. Erg mooi, maar wel jammer op te zien dat er ontzettend veel afval in en om de krater ligt.
Rond 09:30 uur zijn we terug bij ons hotel en besluiten eerst een paar uurtjes te gaan slapen. 'S middags brengen we lezend op de kamer door, want er valt hier echt, maar dan ook echt helemaal niks te beleven. We hebben gezien waarvoor we kwamen, maar zijn blij dat we morgen weer verder kunnen.

We hebben de trein van 07:00 uur en het is acht uurtjes tot Yogyakarta. De trein is hier een prima manier van reizen en echt super goedkoop. De reis kost nog geen € 6,- per persoon en er valt genoeg te zien onderweg. En nog mooier; ze serveren gewoon nasi goreng onderweg!
Tegen drie uur 's middags komen we aan en vinden we onderkomen. Gelukkig zijn we weer terug in de bewoonde wereld. Er valt in de stad en de omgeving genoeg te doen en te zien, dus we besluiten hier maar een poosje te blijven om ook af en toe even een rustdagje te kunnen pakken. 'S avonds nog even een voedselstalletje opgezocht en voor nog geen € 1,50 tien stokjes saté gescoord met super lekkere satésaus.

Zoals jullie zien vermaken wij ons nog steeds uitermate prima. Het was even een omschakeling, maar het is hier echt top. Prima onderkomens, heerlijk eten en vooral erg goedkoop. We beginnen ons inmiddels ook te realiseren dat het einde van de reis behoorlijk in zicht begint te komen, maar tot die tijd genieten we nog met volle teugen. En aan de andere kant vinden we het ook wel weer fijn om iedereen straks te zien in Nederland!