Daaaaaag Zuid-Amerika

Na een paar fijne kerstdagen te hebben gehad in El Calafate (beetje gewandeld, gebruik gemaakt van de sauna van het hotel, museumpje over ijs en gletsjers bezocht en uiteraard lekker gegeten), besluiten we om na de kerst een bus te pakken naar El Chantén, een klein dorpje waar je erg mooi schijnt te kunnen wandelen. Zaterdag de 27e komen we daar aan en het is inderdaad behoorlijk klein en wordt vooral bezet door toeristen. Aangezien we hier niet lang willen blijven, boeken we voor maandag maar gelijk een bus naar het plaatsje Perito Moreno, om van daaruit de volgende dag direct verder te reizen naar Bariloche om daar oud en nieuw te vieren.
Zondag maken we een wandeling naar Lake Torro. Wat ongeveer 18 km vice versa is. Wanneer we net begonnen zijn aan de wandeling begint het al te regenen. Gezien de paden niet super zijn (stenen en rotsen), heb ik er al snel genoeg van. Ik zit alleen maar op het pad te kijken waar ik m'n voeten normaal neer kan zetten, wordt zeiknat en geniet op deze manier ook niet geheel van de omgeving (terwijl die op een zonnige dag toch best wel erg mooi is). Ik besluit dus ook om na goed een uur wandelen terug te gaan naar ons hostel. Jasper wil nog wel naar het meer wandelen dus die zet de tocht voort. Als hij later terug komt bleek dat het meer uiteindelijk niet veel voorstelde en dat er wel gletsjers waren, maar niet vergelijkbaar met wat we in El Calafate reeds gezien hadden. Ik had dus niet veel gemist.
Pas aan het einde van de middag wordt het droog en gaan we nog even wat drinken. En daar kwam Doris aangelopen (Duitse vrouw die bij ons op de dorm sliep in het hostel in El Calafate), en met haar hebben we nog even gezellig gegeten en een wijntje gedronken.
De volgende dag vertrok onze bus om 9 uur 's morgens en kwamen we 's avonds rond half 9 aan in Perito Moreno, waar we bijna met alle busgenoten in hetzelfde hotel werden gedropt. Beetje op tijd naar bed want de volgende ochtend werden we al weer vroeg opgepikt door de bus om weer verder te reizen. Na ongeveer anderhalve dag hetzelfde uitzicht te hebben gehad (soort van saaie steppe met heideplanten), kwamen we ineens in een prachtige omgeving terecht met bergen en meren! We vonden het wel een beetje op Oostenrijk lijken.
We werden middenin Bariloche gedropt en toen moesten we op zoek naar het hostel wat Lineke voor ons had geboekt (aangezien we tijdelijk slechte internetverbinding hadden en met oud & nieuw wel gegarandeerd een onderkomen wilden hebben hadden we even een Hollandse hulplijn ingeschakeld). Het hostel lag iets buiten het centrum, en al lopende kwamen we erachter dat dat ongeveer 4km was. Op zich niet erg, maar met een zware rugzak op toch nog best wel een stukje! Maar het fantastische uitzicht vanuit het hostel op het meer maakte dat meer dan goed.
Oudejaarsdag zijn we maar even Bariloche ingelopen, een stadje ook weer behoorlijk toeristisch en waarschijnlijk zijn ze hier allemaal verslaafd aan chocolade, want zoveel chocoladewinkeltjes in 1 stad hebben we nog nooit bij elkaar gezien. Echt jaloersmakend voor Sjakie haha. Nog even een keer lekker geluncht (lekkere Argentijnse steak) en toen zijn we terug gegaan naar het hostel om daar oud en nieuw te vieren. De meeste gasten hadden besloten om daar de laatste avond van het jaar door te brengen, en iedereen had hapjes en drank dus het werd een gezellige boel!! Er werd na 12 uur ook nog gezellig gedanst (salsa stijl) tot in de late uurtjes.

Nieuwjaarsdag wilden we even een beetje rondkijken in de omgeving, dus hebben we de bus gepakt richting een skilift (ja in de winter kun je hier skiën!!!....echter het is hier nu zomer). Maar in de zomer kun je dus ook gebruik maken van de skilift, want dan heb je op de berg een prachtig uitzicht over de omgeving. Maar uiteraard zat net als bijna alles in de omgeving de skilift dicht op nieuwjaarsdag. Toen met de bus nog maar een stukje verder gegaan en een beetje gewandeld langs de rijkelui's huisjes aan een meer!! 'S avonds nog even uit eten bij een niet al te best restaurant en in het hostel gekaart met een aantal Argentijnen.
Vrijdag 2 januari hebben we de bus gepakt naar Mendoza en jaaaaaa we hadden geluk.....we zaten namelijk in een heuse bingobus!! De bijrijder kwam vragen of we mee wilden doen met Bingo.....uuuuhhh nee!! En even later rolden de getallen door de speaker!! Wij lachen...wat is dit dan weer?? Na de karaoke in Ecuador dachten we dat we dit soort geneuzel wel hadden gehad, maar neeeeeee!!! Na ca. 10 minuten riep onze Chinese buurvrouw in de stoel voor ons Bingo. Na controle bleek het een juiste Bingo en kreeg ze een fles witte wijn. Prachtig om het oprechte geluk in haar ogen te zien! Heerlijk! Wij hebben er in ieder geval smakelijk om gelachen!
Op zaterdagochtend kwamen we aan in Mendoza en hier hebben we een heel leuk hostel gevonden met een heel schattig binnentuintje waar je lekker kunt relaxen. En de temperatuur is hier weer heerlijk!! Zo rond de 30 graden met een windje! Na lange tijd kan de korte broek dus weer aan! En hier komen we onze Franse oud en nieuw maatjes weer tegen. Grappig!
Aangezien we slecht hadden geslapen in de bus, dachten we nog even een uurtje bij te slapen, maar dat lukte niet echt! Dus maar even het centrum ingegaan en een terrasje gepakt. Leuk straatje hebben ze hier met allemaal terrasjes. Zondag pakken we ook nog even als relaxdag en dan hebben we voor maandag een uitje gepland staan! We gaan nl lekker raften!

Maandagochtend werden we samen met 2 Ierse meiden opgepikt vanaf het hostel en reden we ongeveer een uurtje de stad uit richting een 'wilde' rivier. Hier had het raftbedrijf een heus restaurant neergezet met een grote kleedkamer, douches en toiletten. Nadat we eerst ruim de tijd hadden gekregen om een kopje koffie te drinken (jaja, commercieel goed nagedacht), kregen we een wetsuit aangemeten met schoentjes, een zwemvest en een helm, en toen konden we met een heel koppel weer een bus in. We kregen allemaal instructies over wat we moesten doen als we uit de boot zouden vallen (of naast de boot) en hoe je iemand anders kunt helpen om weer in de boot te komen (in de boot vallen). Een klein halfuurtje verderop stroomopwaarts werden we afgezet en werden de boten van de trailer afgehaald. Samen met de Ierse meiden en een stuurman (Gustafo genaamd....waarbij ik dan op de één of andere manier toch aan Gestapo moet denken....en laatst werden we bij het busstation ook al geholpen door een Adolfo....tja) mochten we in één bootje (de Engels sprekende boot). Jasper en ik mochten als eerste voorin, en voorin moet je keihard op hetzelfde moment peddelen en krijg je op de snellere stukken het meeste water in je smoel. Na een beetje gepeddeld te hebben en met Gustafo de peddelinstructies te hebben geoefend, kwamen er wat toffe versnellingen, WoW dat was écht lachen!! Je wordt écht alle kanten opgeschud en je moet inderdaad uitkijken dat je niet uit de boot valt en je moet keihard peddelen (goed voor de armspieren) maar het was zooooooo gaaf!! Halverwege de tocht legden we even aan en gingen we van positie wisselen met de Ierse meiden. Op het eind mochten we nog even naast de boot zelf in het water drijven en daarna kwamen we weer aan bij het restaurant, waar we even lekker konden douchen. En hadden we nog ruim 2 uur de tijd om daar wat te eten en drinken (wederom commercieel goed over nagedacht haha). Uiteindelijk waren we rond 4 uur terug in het hostel, waar je je kon inschrijven voor een barbecue! Dat leek ons wel een goed plan! Het barbecuen werd gedaan door een medewerker en wij konden gewoon rustig plaatsnemen aan een tafel en uitzoeken welke stukken vlees we wilden hebben!! Helemaal prima dus!! Samen met onze Australische kamergenoten, een stel uit Brazilië en een Amerikaan en een (later aangeschoven) Israëliër hebben we een hele gezellige avond gehad.
De volgende dag pakten we de bus naar Santiago, waar we via Facebook een kamer hadden geregeld in een hostel waar Laura (Française die we van de zoutvlakte in Bolivia tour kennen) tijdelijk even werkt. We hadden contact gehouden met Laura en Anna, en Anna die ook in de buurt van Santiago zit komt dan woensdag ook langs, om dan samen uit te gaan.
Aan de grens van Argentinië naar Chili hebben we eerst nog even dik 3 uur stilgestaan. De eerste 2 uur moesten we wachten in de bus en daarna mochten we eruit om onze stempels te halen. Vervolgens moesten we wachten in een ruimte met scanapparatuur, en toen wisten we waarom alles zo lang duurde. Alle bagage werd nl uit het bagageruim van de bus gehaald en moest door de scanner, en daarna moesten onze kleine tassen ook nog door de scanner. Al met al duurde dat ook nog eens dik een uur. Tja, dan is het ook niet zo gek dat als je met meerdere bussen bij de grens staat en ze controleren de bussen 1 voor 1 op deze manier dat je dan zo lang moet wachten. Maar ja dingen gaan zoals ze gaan en dan moet je maar gewoon geduld hebben. Uiteindelijk kwamen we dus tegen 9 uur 's avonds aan in het hostel waar Laura werkt! Dat was weer een leuk weerzien!! We hebben even wat boodschappen gedaan en Jasper heeft een lekker pastaatje gemaakt en we hebben gezellig gegeten.
De volgende dag heeft Laura ons meegenomen naar een grote overdekte markt waar je ook kunt eten en daar hebben we samen geluncht. Erg grappig om aan een tafeltje naast een piepklein keukentje te zitten en echt heerlijk eten voor heel weinig geld voorgeschoteld te krijgen!! En alles supervers!! Toen we daar wegliepen werd Jasper aangesproken door een cameraploeg van tv en kreeg de vraag wat hij van een bepaald typisch Chileens gerecht vond. Maar we zijn nog maar een dag in Chili, dus geen idee waar ze het over hadden. Een kort interview dus haha. Daarna zijn we naar een park gelopen waar we met Anna hadden afgesproken. Het was mooi weer dus hebben we fijn een tijdje in het park gezeten. Daarna zijn we samen terug gegaan naar ons hostel en daar hebben we samen gegeten. Tegen een uurtje of 12 zijn we met een taxi naar een bar gegaan, waar een bandje optrad met daarna een DJ. Niet de beste band maar wel grappig om te zien. Omdat alles rond half 3 in één keer dichtging zijn we maar terug richting hostel gegaan. Kort maar krachtig avondje uit laten we maar zeggen haha.
Donderdag zijn we nog even Santiago ingelopen en hebben we daar een beetje rondgekeken, en 's avonds hebben we bij een sushi restaurant gegeten. Was wel aardig, maar de sushi van Moskou in Deventer is toch een stuk beter!! 'S Avonds hebben we afscheid genomen van Laura en Ilse (leuke vrouw uit Bolivia die ook in het hostel verbleef). En de volgende ochtend vertrokken we al vroeg per vliegtuig naar Paaseiland.
Grappig om op zo'n kleine luchthaven aan te komen, want er is maar 1 start/landingsbaan en er komt maar 1 vliegtuig per dag aan. Lekker rustig dus. Ons hostel lag niet ver van de luchthaven, dus daar zijn we maar heen gelopen. En tijdens het lopen komen we er gelijk achter hoe vriendelijk en behulpzaam de plaatselijke bevolking hier is. 3 auto's stopten om te vragen of ze ons konden helpen met het vinden van de weg. Erg lief dus! Na het installeren op onze kamer (lekker ruim met een eigen terrasje voor de deur), zijn we maar eens het dorp ingelopen (er is maar 1 dorp op het eiland, dus dat konden we wel vinden). En een hapje gegeten. De volgende ochtend hebben we voor 2 dagen een mountainbike gehuurd om al fietsend het eiland te verkennen. De eerste dag doen we de zuidkant waar vele beelden staan. Het eerste stuk vinden we inderdaad een aantal beelden, echter de meesten zijn omgevallen, dus daar zie je dan nog niet zoveel van. We fietsen een heel stuk langs de kust en de zee is ook fantastisch! Hoge golven die op de kust slaan! Echt onwijs gaaf!! Op het eind van onze route komen we aan bij 'Rano Raraku' waar vele beelden bij elkaar op een berg staan. Hier mag je dan tussendoor wandelen! WoW best gaaf om ze dan eindelijk in het echt te zien. En ze zijn behoorlijk groot! In de verte zien we nog meer beelden op een rijtje staan en dat blijkt 'Tongariki' te zijn. Hier fietsen we ook nog even heen en dat is ook enorm indrukwekkend!! 15 beelden op een rij vlak voor de kust. Erg gaaf! En wat ook heerlijk is, is de rust onderweg. Er zijn wel wat meer toeristen, maar absoluut niet in grote getale. Fijn genieten dus!!
Wel even een opmerking tussendoor aan de mensen die de zadels van mountainbikes ontwikkelen: "kan dat niet wat zachter??" .....
'S avonds gingen we eerst de zonsondergang bekijken (aan de overkant van onze straat), en konden daar prachtig de zon in de zee zien zakken! Mooie plaatjes. En daarna gingen we naar een restaurantje met uitzicht op zee. Heerlijk vis gegeten hier en nog een flesje wijn gedronken bij een vuurtje met het ruizen van de zee op de achtergrond. Toen we weggingen viel echter in één keer het licht uit op het hele eiland. Je zag echt geen hand voor ogen. Omdat we geen licht op de fiets hadden besloten we dan maar te gaan lopen met de fiets aan de hand. Af en toe had je even wat licht van passerende auto's, maar dat was het dan ook wel. We dachten als we maar op de stoep blijven lopen, dan komt alles wel goed! Niet dus.... De stoep hield namelijk ineens op en daaronder kwam een goot vandaan (half metertje diepteverschil), en uiteraard knikkerde ik daar met fiets en al in. De goot was droog, maar was wel voorzien van beton! Auw!! Het was echter zo donker dat Jasper niet eens kon zien waar ik gebleven was. Nadat hij mij en de fiets weer op de straat had gezet, hebben we toch maar onze weg vervolgd (wat moet je anders). Halverwege onze tocht gingen de lantaarnpalen weer aan en toen zijn we snel richting hostel gefietst. Thuis de schade maar even opgenomen, en met wat schaafwonden en een zere knie, kom ik er toch redelijk vanaf. Jasper kan nu in ieder geval zeggen dat hij mij uit de goot heeft gehaald haha.
Jasper wilde de volgende ochtend naar Terevaka, een berg/vulkaan vanwaar je een mooi uitzicht hebt over het hele eiland en de zee. Je moet dan eerst naar Akiv fietsen, en van daaruit nog een stuk wandelen. Aangezien ik nog wel last heb van mijn knie, zie ik het niet zo zitten om vandaag te fietsen en te wandelen, dus besluit ik om bij het hostel te blijven om een boekje te lezen. Jasper stapt wel op de fiets en besluit om van de 2 routes die naar Akiv lopen de slechtste route te nemen. Na anderhalf uur bikkelen op een met voornamelijk losliggende stenen en nauwelijks begaanbare weg komt hij in Akiv aan, en is hij helemaal kapot! Zere handen, zere rug, zere kont (met dank aan de mountainbikezadel man). Dus hij besluit via de betere weg terug te fietsen en niet meer de berg te beklimmen. Toen hij terug kwam hebben we nog een wedstrijdje gedaan in wie het meest zielig was en het meeste pijn had. Daar is echter nog geen winnaar uitgekomen haha.
De rest van de middag hebben we maar lekker een beetje op ons terrasje gehangen en gekaart. Even rust!!
Onze laatste dag op Paaseiland (en dus Zuid Amerika) is aangebroken. We vliegen 's avonds pas om 11 uur, dus we moeten ons de hele dag nog vermaken. Eerst de fietsen maar eens ingeleverd en toen naar het begin van de start/landingsbaan van het vliegveld gelopen. Iedere dag komt er rond 12 uur een vliegtuig aan, dus wilden we dat weleens van dichtbij bekijken. Ja er schuilt toch wel een beetje een vliegtuigspotter in ons haha. Nog een wandeling gemaakt en een terrasje gepakt, waarna we naar het vliegveld zijn gebracht en het vliegtuig pakken naar Tahiti.
Daaaaaaaaaag Zuid Amerika!!!! We hebben van je genoten en komen ZEKER nog eens terug!!