Op naar Cuba

Woensdag was onze laatste dag in San Francisco en hebben we een heel stuk gelopen richting Golden Gate Park, met als doel "The Dutch Windmill" te vinden. Ik dacht wel dat het een groot park was, maar dat het zo onwijs groot zou zijn had ik niet verwacht. Allerlei meertjes, tuinen, sportparken, musea etc. Je kunt daar uren en uren ronddwalen. Natuurlijk was ons doel weer eens aan de andere kant dan waar wij het park binnen waren gekomen dus hebben we een flink eind gelopen. Uiteindelijk kwamen we bij een oude, grijze, saaie molen terecht. Nou ja, we waren weer fijn een dag van de straat!

De volgende dag gingen we via Houston naar Miami, waarbij we 's ochtends al vroeg moesten vertrekken en 's avonds tegen een uurtje of 9 aankwamen bij ons hostel. Toen we de airway shuttlebus uitstapten kwam keiharde muziek ons al tegemoet en stond een hele groep jongelui met een borrel in de hand op straat te ouwehoeren. Wij ons melden bij de lobby en we kregen ook direct een glas met wodka/sinas of iets dergelijks in onze handen gedrukt als welkomstdrankje. We hadden echt zoiets van, waar zijn we nu dan weer beland. De jongeman achter de bar zocht naar onze reservering, maar kwam met een verhaal dat onze kamer stuk was en dat ze ons moesten plaatsen bij een andere hostel maar die was 2 blokken verderop en net zo dichtbij het strand. Dus er werd een taxi voor ons geregeld en daar gingen we heen met ons welkomstdrankje. We keken elkaar aan en dachten allebei, dat ze ons waarschijnlijk te oud vonden en dat we werden afgevoerd richting een bejaarden hostel ofzo. Dus wij lachen! Het volgende hostel was inderdaad iets rustiger, maar ook daar was muziek en drank.
Toen we ons op de 6 persoons stapelbed kamer hadden geïnstalleerd, hadden we wel even zin in een biertje na zo'n lange reisdag. Dus leuk bij het hostel gezeten waar even later de "stapbus" vanaf het andere hostel aankwam. Een enorme drukte van jongelui die blijkbaar eerst samen gingen indrinken om vervolgens naar een club te gaan. We hadden al snel contact met 2 Nederlandse meiden die in Amerika rechten studeren en al een tijd geen andere Nederlanders meer hadden gezien. Erg gezellig mee gekletst! Maar voor het uitgaan in een club met 18 jarigen zijn we maar afgehaakt (ja die tijd hebben we dan toch wel gehad).

De volgende ochtend eerst maar eens op zoek naar het strand. We zitten nl in Miami Beach, dus ver kan het niet zijn. En inderdaad zo gevonden. Dus lekker de hele dag in de zon gelegen en gezwommen in zee. 'S avonds lekker tapas gegeten bij restaurant Bolivar. Leuk restaurantje dat we via de tripadvisor app hebben gevonden.
Jasper heeft de volgende dag een surfles geboekt en ik had zoiets van, dat is wel leuk om foto's en/of een video van te maken. Dus wij om de afgesproken tijd naar het strand, maar helaas waren de golven wel een beetje suf. Maar op zich ging het best goed en de basisbeginselen zijn geleerd, dus wordt het nu een kwestie van oefenen!! 'S avonds bij het hostel onwijs gelachen met Karl en Irena uit Duitsland. Met mooie theorieën over de 2 Russen (uncle Igor and neef Vladimir) die ook in het hostel logeerden. Dat verhaal is echter te lang om hier te posten, maar kan op verzoek worden verteld.

Zondagochtend 12 oktober vroeg opgestaan omdat we via Grand Cayman naar Cuba vlogen. Hier wachten Lineke en Kaspar al met smart op ons. Er was al een casa door hen geregeld dus we hoefden alleen maar vanaf het vliegveld met een taxi daarheen. Echter taxi's hebben blijkbaar geen navigatiesysteem in Cuba, dus onderweg wordt er 15 keer aan locals de weg gevraagd. En Lineke had ons het verkeerde huisnummer doorgegeven dus wij staan daar ergens bij een trap waar we naar boven liepen en al vragen kregen van de bewoners daar! Wij Lineke bellen bleek dat we op nr. 565 moesten zijn ipv de 656 die wij door hadden gekregen. Maar goed, het is een super ruime en leuke lokatie met een dakterras. Erg goed voor elkaar. En onwijs leuk om na een week of 6 weer bekenden te zien en spreken. Met een fietstaxi zijn we in de stromende regen naar Hotel Nacíonal gebracht, en wij hadden in 1e instantie nog medelijden met deze arme jongens maar daarna bleken we flink opgelicht. We hadden 10 cuc afgesproken voor ons vieren, maar bij het eindpunt was dat in 1 keer 10 cuc per persoon. Voor ons nog steeds niet superveel geld, maar voor die jongens wel bijna een maandloon. Nou ja, dan hebben we dat ook gelijk maar gehad haha. Wel lekker samen uit eten geweest in een ouderwetse balzaal van Hotel Nacíonal. En daarna (eindelijk weer eens lekkere) koffie gedronken. Toen nog even bij een barretje met live muziek geweest, waar ik (Linda) na lange tijd weer eens leuk salsa heb kunnen dansen (of tenminste een poging tot) met een Mexicaan die 2 koppen kleiner was dan ik.

De volgende dag rustig een stukje Havana doorgelopen. Poging gedaan tot geld pinnen (ongeveer 3 uur geduurd bij elkaar) en een poging gedaan om een auto te gaan huren. Ook dat is blijkbaar nog niet al te makkelijk. Nog even een paar biertjes en water gehaald bij een mannetje met koelkast, en bij gebrek aan tasjes vroeg Jasper om een kartoni.....en jawel een draagtraytje was gescoord.
Lineke en Kaspar hadden nog een beetje last van de jetlag, dus die zijn op tijd naar bed gegaan en Jasper en ik hebben nog even iets op het naburige pleintje gegeten en gedronken. Hier werden we aangesproken door een goochelaar, die een half uur lang de leukste trucjes liet zien. Samen met onze Noorse terrasburen werden we dus flink in de maling genomen. Wel erg gelachen.

De volgende dag toch maar een taxi geregeld naar Trinidad, want dat was makkelijker en met z'n vieren ook niet al te duur. En achterin opgepropt zitten met je schoonfamilie schept ook wel een band na dik 4 uur rijden. In Trinidad werden we al bij het volgende casa opgewacht door tante Zara en ome Henk. Een ouder echtpaar met de snelheid van een slak, maar superlief. Ook daar weer een fantastische ruime kamer en een dakterras met schommelstoelen. Eerst maar even opgefrist en toen heerlijk met z'n vieren gegeten in een restaurant aan het eind van de straat. De volgende dag een relax dag ingelast, en zijn we met een taxi richting strand gegaan. Lekker een beetje zwemmen en zonnen aan een strand wat totaal niet druk was! 'S avonds gewoon bij de casa gegeten, wat ook een prima plan was. Bruine bonensoep vooraf en kippenpoten met aardappelpuree. De jongens waren dus helemaal in hun sas.

De volgende dag even een beetje door Trinidad gelopen, wat een veel rustiger plaatsje is dan Havana. Maar wel heel pittoresk. Ook een paar sigaren gescoord bij de plaatselijke sigaarboer, die ze zelf aan het rollen was en die hebben we op het dakterras fijn opgerookt. 'S avonds onderaan de trappen van Trinidad gegeten en daarna op de trappen lekker genoten van Cubaanse zang en dans. Broer en zus hebben nog even samen hun salsa moves geoefend, wat net echt leek naast de professionals. Het beeldmateriaal wordt echter niet zomaar vrijgegeven haha.
De dag erna zijn we weer naar het strand gegaan, en zijn we met een bootje naar een koraalrif gebracht om een uurtje te snorkelen. Mooie visjes en koraal gezien, en Lineke is daar een beetje verbrand. Gelukkig had ze haar knieën wel ingesmeerd, dus die zijn wel mooi wit gebleven. Onze laatste avond samen hebben we weer bij de casa gegeten. Rijst met vis en weer het bruine bonensoepje. Maar wederom heerlijk gegeten. Zaterdagochtend hebben we afscheid genomen van Lineke en Kaspar en zijn wij met de taxi teruggegaan naar Havana. 'S avonds was daar een techno feestje georganiseerd op een plein door een lokaal radiostation, dus Jasper werd daar helemaal blij van. Ik ook wel (een beetje) hoor.
De dag erna hebben we het rustig aangedaan en zijn we naar het museum van de revolutie geweest. Vragen hierover kunnen aan Jasper gesteld worden, die weet er iets meer van!

Dinsdag 21 oktober hebben we met pijn in onze hartjes Cuba verlaten. Eigenlijk balen we er wel een beetje van dat we te weinig hebben gezien van dit eiland. Maar wellicht dat we nog wel een keer teruggaan. Nu op naar Grand Cayman, wat op zich maar 3 kwartier vliegen is vanaf Cuba. Onderweg een hoop turbulentie en een enorme luchtzak waardoor de vrouw schuin achter ons het als eerst uitgedeelde drankje tegen het plafond van de cabine had zitten. Gelukkig kon iedereen er wel om lachen. Wij moesten vanwege plaatselijk noodweer eventjes op Cayman Brac landen, om vervolgens alsnog op het juiste eiland aan te komen. Dus we kwamen zo'n 1,5 uur later aan dan gepland. Nou ja geen nood aan de man, en samen met een Fransman, een Engelse en een Israëliër een taxi gescoord naar het hostel. Beetje een vreemde taximevrouw die rare taxi regels aan ons wilde opleggen, maar uiteindelijk hebben we gewoon de afgesproken kosten betaald. Raar mens!
De Israëlische jongen en het Engelse meisje bleken man en vrouw en waren een erg gezellig stel, en aangezien we allemaal nog niet gegeten hadden, hebben we met z'n 4-en een restaurantje opgezocht. Dat resulteerde weer eens in een gezellige avond, echter tegen half 11 hebben we lekker ons nestje opgezocht. Alleen nauwelijks geslapen, want het matras was veel te hard en als 1 van ons zich omdraaide dan werd volgens mij de hele buurt wakker van het gekraak. En om 6 uur 's ochtends begonnen er allemaal hanen te kraaien. Dus wij even een beetje geklaagd over de ongemakken en nu hebben we een nieuw matras, waar we bijna op moeten klimmen (lijkt wel een hele hoge boxspring) en ze gingen proberen om de kippen en hanen te vangen (want die schijnen hier blijkbaar vrij rond te lopen)....ik denk dat we vanavond kip eten haha...